در این پرونده مادر موکله علیه ایشان دعوای نفی نسب طرح نموده و قصد محروم نمودن موکله را از ارث پدرش را داشت .
در نهایت در دادگاه بدوی و پژوهش رای به نفع موکله اخذ شد و طرف دعوا از فرجام خواهی امتناع نمود .

این لایحه چندین سال پیش تهیه تدوین شده است .


قاضی محترم شعبه 261 دادگاه خانواده مجتمع قضایی خانواده شماره دو تهران
سلام علیکم
احتراماً؛ در خصوص پرونده شماره 000000 بوکالت از خوانده سرکار خانم الف فرزند مشروع مرحوم ب دفاعیات خویش را در قالب سه بخش مقدمه، ایرادات شکلی و دفاعیات ماهوی بشرح زیر تقدیم حضور می نمایم:
الف) مقدمه
1- موکله فرزند مشروع مرحوم ب با حدود 40 سال سن می باشد و موکله 40 سال بعنوان فرزند پدرشان مرحوم ب و با نام خانوادگی مرحوم و در منزل ایشان زندگی کرده و طرح دعوای حاضر صرفاً تلاشی جهت محرومیت موکله از ماترک پدر مرحومشان در آستانه 40 سالگی می باشد.
2- برابر مندرجات اسناد هویتی موکله از جمله شناسنامه و کارت ملی و ... موکله فرزند مشروع مرحوم ب می باشد.
3- برابر مستفاد مواد 1161 – 1162 – 1163 قانون مدنی دعوای نفی نسب صرفاً از جانب زوج(پدر طفل) و با قید مهلت و مرور زمان دو ماهه از زمان تولد یا اطلاع از تولد طفل موضوعیت و وجاهت قانونی دارد و در واقع نفی نسب حقی مقید به مهلت و قائم به شخص (زوجه) می باشد.
4- برابر ماده 1161 اگر پدر صریحاً یا ضمناً (مانند اخذ شناسنامه و ... برای طفل) اقرار بر ابوت خود نموده باشد دعوا نفی نسب از ایشان پذیرفته و مسموع نمی باشد.
ب) ایرادات شکلی
1. برابر مواد 1161 -1162 – 1163 قانون مدنی طرح دعوای نفی نسب صرفاً از جانب زوج با قید مهلت مرور زمان دو ماه از زمان اطلاع از تولد طفل ممکن است مضافاً نفی نسب دعوا و حقی قائم به شخص با قید مرور زمان دو ماهه بوده و پس از انقضاء مرور زمان حق طرح دعوا اسقاط شده و به ورثه منتقل نمی شود. لذا توجهاً به انقضاء مهلت مرور زمان مزبور برابر با بند 11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی صدور قرار رد دعوا شایسته می باشد.
2. توجهاً به کلیات و بدهیات علم حقوق شرط اساس و رکن رکین اعمال یا استیفاء هر حقی مبتنی و استوار بر قانون بودن و باقی بودن حق مزبور می باشد.
لذا توجهاً به عدم وجود حق اقامه دعوا برای مرحوم ب به علت مرور زمان و عدم انتقال حقوق اسقاط شده به موجب فوت به ورثه، خواهان محترم نفع و سمتی در طرح دعوا نداشته و دعوای مطروحه سالبه به انتفاء موضوع بود و برابر بندهای 8-9-10-11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی:
یکم: دعوا جزمی نبوده
دوم : موضوع دعوا مشروع نمی باشد (قانوناً حقی جهت اعمال و استیفاء وجود ندارد)
سوم : ذی نفع در طرح دعوا نمی باشد.
چهارم : موضوع مطروحه به علت سپری شدن مرور زمان طرح دعوا مستحق رد دعوا مستند به بند 11 ماده 84 قانون آیین دادرسی مدنی می باشد.
ج) در ماهیت
1. برابر ماده 1161 قانون مدنی اقرار صریح یا ضمنی بر نسب طفل سبب اسقاط دعوای نفی نسب مؤخر ایشان خواهد شد. اخذ شناسنامه به نام طفل (موکله ) و استفاده از نام خانوادگی خویش جهت موکله و اقرار بر ابوت در شناسنامه و... اقرار صریح و فعلی بر نسب محسوب می شود چه اینکه پس از تولد و حین اخذ شناسنامه طبق رویه جاری ادارات ثبت احوال اقرار بر ارتباط پدری نسبت به طفل می نماید.
مضافا برابر مفاد ماده 1162 قانون مدنی مهلت مرور زمان طرح دعوای نفی نسب از جانب زوج 2 ماه از زمان تولد یا اطلاع از تولد می باشد و در این خصوص علاوه بر اطلاع زوج از تولد طفل و عدم نفی نسب، ایشان اقدام به اخذ شناسنامه برای طفل نموده است که این امر مؤید اطلاع از تولد طفل و پذیرش الحاق و انتساب طفل به زوج می باشد.
لذا استعلام از اداره ثبت احوال در این خصوص مورد درخواست می باشد.
مضافاً برابر مواد 1280 و1278قانون مدنی اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی بوده و اقرار هر کس علیه وی و قائم مقام او نافذ و معتبر می باشد و برابر نص صریح ماده 1161 قانون مدنی اقرار صریح یا ضمنی پدر نسبت به نسب طفل مسقط هر ادعای خلافی می باشد.
لذا توجهاً به اخذ شناسنامه توسط مرحوم ب برای موکله و زندگی حدوداً 40 ساله موکله با پدرشان و عدم ادعای خلاف الحاق و انتساب طفل از جانب مرحوم در زمان حیات ایشان از ابتدا تردیدی در قرابت و بنوت موکله به مرحوم نبوده که اینک موکله صرفاً در جهت محروم نمودن ایشان از ارث با دعوای نفی نسب مواجه شوند.مضافاً نفس عدم نفی نسب در زمان حیات مفید و مؤید اقرار فعلی بر ابوت طفل ملحق به ایشان می باشد.چه اینکه در زمان اخذ شناسنامه اقرار بر ابوت شده است.
مضافا شناسنامه موکله سند رسمی و مؤید نسب ایشان بودن و همانگونه که مستحضر هستید ، خلاف مفاد اسناد رسمی جز با اثبات جعلیت قابل استناد نمی باشد و در این خصوص تا زمانی که جعلیت مفاد شناسنامه اثبات نشده است مفاد شناسنامه معتبر می باشند.
نمونه آراء دیوان عالی کشور دال بر اقرار به نسب بودن اخذ شناسنامه از جانب پدر ، به پیوست تقدیم حضور می گردد
2. درخصو درخواست خواهان جهت انجام آزمایش DNA و نبش قبر نیز لازم به ذکر است :
همانگونه که مطلع هستید نظریه کارشناس (انجام آزمایش DNA) اماره قضایی بوده و برابر مواد 1323 و 1324 قانون مدنی اعتبار امارات قانونی و قضایی صرفا تا زمانی است که دلیلی (دلیل به معنای اخص) برخلاف آنها موجود نباشد.
لذا براساس مفاد شناسنامه موکله مرحوم ب با علم و اطلاع از تولد و انتساب طفل به ایشان، اقرار به ابوت موکله نموده است لذا توجهاً به وجود اقرار به عنوان یکی از ادله اثبات دعوا(دلیل به معنای اخص) ، استناد به اماره قضایی ( ارجاع امر به کارشناس) موضوعیت نداشته و صحیح نمی نماید.
و در خصوص خواسته نبش قبر جهت آزمایش DNA نیز برابر رای پیوستی و استفتاء از حضرت آیت الله نوری همدانی (مصرح در دادنامه پیوستی) ،نبش قبر کراهت داشته و رابطه ابوت و بنوت با آزمایش DNA قابل تشخصی نمی باشد.

3. برابر بدیهیات علم حقوق و مستفاد از قوانین دعوای اثبات نسب علیه شخص، هم در زمان حیات و هم در زمان ممات وی ممکن است. لیکن دعوای نفی نسب صرفاً از جانب زوج (شخصی که نسب طفل به ولی منتسب میشود) با قید مرور زمان دو ماهه برابر مستفاد مواد 1161-1162 1163 قانون مدنی موضوعیت دارد و حقی کاملاً قائم به شخص با قید مرور زمان می باشد و پس از مرور زمان، حق اقامه دعوا اسقاط شده و عملاً حقی برای انتقال به ورثه باقی نمی ماند که بخواهند به قائم مقامی از مورث خویش آن حق را اعمال نمایند.
لذا همانگونه که مستحضر هستید دو دعوای اثبات نسب و نفی نسب دو تاسیس و نهاد حقوقی متفاوت، با شرایط و آثار و احکام متفاوت می باشد و خلط آثار و احکام و شرایط آنها با توجه به آثار متضاد این دو تاسیس درست نمی نُماید.
مضافاً همانگونه که مطلع هستید در باب قیاس و ترتب آثار دو موضوع نسبت به هم، سنخیت و ارتباط کامل میان موضوع دارای حکم معین در شرع یا قانون با مسئله ی فاقد حکم معین در شرع یا قانون ، رکن اساسی قیاس می باشد چه اینکه در فرض مطروح دو موضوع در تضاد کامل هستند.

لذا توجهاً به مقدمه و ایرادات شکلی و دفاعیات ماهوی بیان شده صدور حکم بر بی حقی خوانده محترم مورد درخواست می باشد.
مضافاً اینکه تصویر دادنامه های مرتبط مستاخرج از سایت پژوهشگاه قوه قضائیه به پیوست تقدیم حضور می گردد.